Pamen Pereira
Debuxo, pintura, escultura, instalación, ás veces fotografía e vídeo, ou calquera outro medio, valen para que Pamen Pereira materialice unha idea e complete o acto creativo. Un acto que no seu proceso se funde coa experiencia vital da artista e está fortemente ligado á natureza, da que extrae boa parte das súas imaxes. Un enfoque artístico que é, no seu núcleo, a elección radical dun modo de vida. Unha esixente fidelidade a isto como vía de coñecemento e lugar de transformación. A vida como oficina principal de traballo.
Estudou Belas Artes na Universidade Politécnica de Valencia, e a mediados dos oitenta comeza a súa carreira artística. Dende entón non deixou de viaxar, realizar proxectos e expoñer as súas obras, por toda España e en diferentes cidades europeas, asiáticas e americanas. Así mesmo, tamén residiu durante longos períodos en países afastados como Xapón ou Tanzania, ou en lugares extremos como a Antártida e o Sáhara.
A finais de 2021 foi nomeada membro numerario da Real Academia Galega de Belas Artes, na sección de Escultura, e en 2022 recibiu o premio á mellor obra ou grupo artístico presentado por un artista.
nacional en directo na Feira Internacional de Arte Contemporánea (ARCO, Madrid 2022) concedida pola Asociación Española de Críticos de Arte (AECA, AICA España).
Entre as súas exposicións destacan: Museum Zu Alerheiligen (Schaffhausen, Suíza 1996), Unión Fenosa Museum of Contemporary Art (MACUF, A Coruña 1998), Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC, Santiago de Compostela 2001), La Gallera (Valencia 2002), Torrente Ballester Cultural Center (Ferrol 200, Centro de Arte Burgos3), (CAB Burgos Art Center). 2009), Museo de Arte Contemporáneo de Castela e León (MUSAC, León 2016), Fundación Caja Mediterráneo (CAM, Alacante 20 20), C n t r e d e l Carme Cu l t u r a Contemporània, (CCCC, Valencia 2022).
Foi seleccionada para participar en exposicións colectivas como a
Madrid 1996), Paysage Contemporain (Galerie du Conseil Architecture, Urbanisme et de Environnement, Limoges [Francia] 1997), Other Natures (Monasterio Santa María de Prado, Valladolid e Castillo de Alaquàs, Valencia 2003), XI Bienal do Cairo (Palacio das Artes e Palacio da Ópera),] Cairo [2008gypt] Polar South: Art in Antarctica (Bos Aires [Arxentina] e Cidade de México [México] 2009), The Asia Principle. China, Xapón e India e a arte contemporánea en España 1957-2017 (Fundación Juan March, Madrid 2018), Transformacións, mulleres artistas entre dous séculos (Caja Canarias, Tenerife 2020)
Amplamente catalogada desde 1989, a súa obra forma parte de numerosas coleccións públicas españolas como o CGAC, o MACUF, o olorVISUAL), a Fundación María José Jove, entre outras, así como importantes coleccións privadas de todo o mundo.
Che Marchesi
José Eugenio Marchesi, 1963, estudou Belas Artes na Universidade Complutense de Madrid e realizou numerosas exposicións en España, Holanda ou Senegal, entre outras. Entre outras actividades, actualmente dirixe as residencias Transversia da Fundación Ankaria e Ocean&Savane para o intercambio cultural entre España e Senegal.
O seu traballo céntrase nas relacións entre o home e a natureza, a propia natureza e as relacións entre arte e ciencia como forma transversal de xerar arte e coñecemento. Traballo no ámbito da Arte, a Ciencia e a natureza. Apaixonanme os sistemas de coñecemento, pero tamén os sentimentos e a sensibilidade que os xeran.
Dende que me lembro observei pacientemente o medio natural que me rodeaba, asimilando os procesos e a súa evolución nos tempos marcados pola natureza. Coleccionei obsesivamente
todos eses restos que dun xeito ou doutro expresaban poeticamente a realidade dunha natureza fantástica e infinita nas súas posibilidades, que sempre conseguiu conmoverme profundamente.
A miña práctica artística comezou profesionalmente a finais dos 80, aínda que en realidade comezou fundamentalmente durante a miña infancia.
Nun principio vivín sometida ao medio natural que me rodeaba e no que me atopei inmerso. Pronto comezaron as emocións, observacións, notas e recollidas. Non moito despois a miña mirada centrouse nas relacións do home coa natureza en estado puro. Desde o cazador-recolector ata o gandeiro e o cultivador, o meu taller e laboratorio eran establos e cultivos.
A partir de aí cheguei inevitablemente á ciencia, o que me levou a facer o proxecto expositivo “Transxénicos e variantes” onde me acheguei á xenética como escusa para a recreación de diferentes realidades vivas. a
Fun seleccionado en 2005 para o Biotech Art Wokshop, por Arts Catalyst e SymbioticA. no Guys Hospital de Londres, onde realizamos prácticas de biotecnoloxía orientadas á arte.
É o proxecto “Gandería Científica” que me leva a chamar ás portas de diferentes laboratorios e departamentos buscando coñecementos, consellos e inspiración.
Posteriormente, tras a reflexión antropolóxica de “Craneozoides” e grazas á estreita relación co biólogo molecular Jesús Espada e ao coñecemento da realidade de Senegal, xurdiu o proxecto “Transracialismo”.
Como inspiración conceptual, non quero deixar de citar un pequeno fragmento da magnífica obra de Tito Lucrecio Caro “De rerum natura”: HOMENAXE A SANCHEZ COTÁN, 2021 – 82 X 70 CmMARCHESI
“A materia non é unha masa inmóbil, xa que vemos diminuír un corpo, e se segue a fluír, consúmense a longo prazo e o tempo róubanas da vista; a suma consérvase sen perda:
Ao empobrecer un corpo, os principios enriquecerán outro, e uns envellecen para que outros poidan florecer; Nin sequera paran nun lugar; Deste xeito o universo sempre se renova…”
Colaborei en diferentes proxectos con laboratorios, institucións e investigadores: Gandería Científica / D r o s o p h i l a melanogaster: Centro de Microscopía Electrónica Luis Brú, Centro de Bioloxía
Molecular Severo Ochoa, Angélica Cantarero. Mus musculus: Departamento de Bioquímica e Bioloxía Molecular da Facultade de Medicina da Universidade de Oviedo, Jesús Espada, Carlos Jesús López Otírna.
Transcialismo: Instituto Ramón y Cajal de Investigación Sanitaria, Hospital Ramón y Cajal e Instituto de Investigación Biomédica “Alberto Sols” CSIC- Universidade Autónoma de Madrid, Jesús Espada.
